Monday, July 2, 2007

ΠΙΚΡΑ Η ΑΠΟΔΟΧΗ ΜΙΑΣ ΤΕΛΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ?

Αγαπητε μοναδικε αναγνωστη,
διαβαζοντας τα διαφορα ιστολογια τις τελευταιες ημερες,οφειλω να ομολογησω οτι απογοητευτηκα.Περιδιαβαινοντας το ελληνικο διαδικτυο απο το 1998,οχι απο τους πρωτους αλλα με αρκετη εμπειρια πλεον,ελπιζα οτι η νεα επανασταση θα αγγιζε και θα αλλαζε τα ακινητα νερα της ελληνικης πραγματικοτητας.Θυμαμαι τις συζητησεις με ξενους σε πρωτογονους πλεον τοπους οταν δεν υπηρχαν ελληνικα αντιστοιχα,ωρες ολοκληρες με απιστευτες ενασχολησεις και νοσταλγω την αθωοτητα.Μα πιο πολυ νοσταλγω την ανεπιτηδευτη και ειλικρινη προσεγγιση που διαπιστωνα σε ξενους σε αντιθεση με μενα.Τωρα που ο ελληνικος χωρος γεμισε με τον καθε πικραμενο να λεει οτι του κατεβαινει και κυριως να αναπαραγει την καθημερινη του μονοτονια,νομιζω οτι δεν αλλαξε τιποτα.Αλλωστε υπαρχει ελευθερια λογου και ο καθεις λεει οτι πραγματικα του κατεβαινει.Υπαρχει ποικιλια υπαρχει πλουραλισμος υπαρχει υπαρχει οτι θελει ο καθενας.Αλλα υπαρχει κατι το διαφορετικο κατι που να ξεχωριζει?Οχι ειναι η απαντηση δυστυχως.Και εξηγω
Δεν ειναι απαραιτητο να δημοσιευεις καθε ημερα σχολια η νεα,αν υπαρχει κατι να πεις να το πεις αλλιως περιμενε την ευκαιρια.Δεν ειναι εφημεριδα η δικτυακος τοπος ειδησεων,ειναι απλως ο χωρος οσων θελουν να προσεγγιζουν οπως νομιζουν το τωρα.Δεν αντικαθιστα την προσωπικη επαφη η την αναγκη για επικοινωνια,αυτα υπαρχουν εξω εκει που ηταν παντα.Απλως ειναι κατι που εχουμε για να ειμαστε και εδω και εκει,να ειμαστε παντου.
Δεν ειναι χωρος για προβολη η εγωπαθειες,αλλωστε μπορουμε να τα εκδηλωνουμε ευκολα στον δρομο οπως παντα.Δεν ειναι ο χωρος για ικανοποιηση σκοτεινων κινητρων ουτε περιχαρακωμενοι απο την ανωνυμια να λεμε οτι δεν μπορουμε να πουμε,τοτε δεν ειμαστε ελευθεροι αλλα κατα επιφασην ελλογα οντα.Οταν τολμαμε εξω και κυνηγαμε οτι νομιζουμε σωστο,τοτε ειμαστε πολιτικα οντα.Αδιαφορουμε για τις συνεπειες αλλα αγωνιζομεστε για το σωστο η οτι θεωρουμε σωστο.Δεν ειμαστε κοινοτυποι οπως αυτοι που κατηγορουμε ουτε επαναλαμβανουμε τα λαθη που κανουν αλλοι και τα κατακρινουμε.
Λεω πολλα και αχρηστα το ξερω αλλα καποια πραγματα με πληγωνουν.Αφορμη σταθηκε η περιπετεια της Αμαλιας αρχικα και η αντιμετωπιση που ειχε απο πολλους,σχετικους και ασχετους.Το προβλημα δεν λυνεται στο να στοχοποιουμε το προβλημα αλλα στο να κανουμε οτι μπορουμε για να λυθει.Δεν αρκει η καταγγελια,χρειαζεται δραση.Αλλωστε οταν λες οτι πασχει το συστημα,πρεπει να εξηγεις πως δημιουργειται αυτο το συστημα και απο ποιους αποτελειται.Και οταν ομολογησεις οτι ανηκεις κι εσυ στο συστημα,τοτε εχεις κανει το βημα για την αυτογνωσια και εχεις μπει στο πρωτο σταδιο κατανοησης της λυσης,της οποιας λυση το κλειδι εισαι μονο εσυ.
Φυσικα το τελειωτικο χτυπημα ηταν η πυρκαγια στην Παρνηθα,την ιδια στιγμη που στο Πηλιο γινοταν το ιδιο και ισως χειροτερο.Υπαρχει μια λογικη στην Αθηνα οτι μονο εκει χτυπα η καρδια της χωρας,μονο για εκει υπαρχει ενδιαφερον για το τι συμβαινει.Ετσι οτι γινεται εκτος του λεκανοπεδιου,απλως δεν υφισταται.Και μην πει κανεις οτι εδω κατοικουν 5 εκατομυρια ανθρωποι διοτι θα του αντιγυρισω οτι σε λιγο με οτι γινεται θα κατοικουν 9.Ξυπνηστε εκει στην πρωτευουσα διοτι ο δρομος δεν εχει επιστροφη και αν νομιζετε οτι τα εχετε δει ολα,περιμενετε και θα τριβετε τα ματια σας.Οσο για την Παρνηθα,εκτος απο αρκετους που ηξεραν που επεφτε,παρα πολλοι δεν γνωριζαν πριν την καταστροφη οτι εκει ζουσαν ελαφια,ομορφα και ζωντανα,εκει μερικες δεκαδες χιλιομετρα απο την ζουγκλα της Ομονοιας.Ελεος με την μετα Χριστον επιφοιτηση,φτανει με την υποκρισια,αφου μετα απο δεκα ημερες θα τα εχετε ξεχασει.Α και να μην κατηγορειτε το κρατος αφου ειναι εκει επειδη εσεις και εγω το επιλεξαμε τελικα και αυτο μας αξιζει.
Μακρυγορησα και ειπα πολλα μαλλον κανεις δεν θα τα διαβασει αλλα δεν πειραζει αλλωστε τα γραφω για εμενα αγαπητε μοναδικε αναγνωστη και για εσενα
ΥΓ κι εγω εμενα Αθηνα αλλα πριν απο τρια χρονια αγανακτησα με την ποιοτητα της ζωης και την ποιοτητα των ανθρωπων.Δεν λεω οτι εδω ειναι καλυτερα αλλα τουλαχιστον εδω περπατω και πηγαινω οπου θελω με τα ποδια.Και τουλαχιστον μπορω να συναντω γνωστους και να λεω μια κουβεντα στον δρομο............